تاریخچه سینمای ایران

ورود نخستین دستگاه سینماتوگراف به ایران در سال ۱۲۷۹ هجری خورشیدی توسط مظفرالدین شاه ، سرآغازی برای سینمای ایران به حساب می آید . تاریخ ۱۲۰ ساله سینمای ایران روایتگر دردها ، شادیها ، دلاوری ها ، جنگ و صلح ، جان فشانی ها و روزهای تلخ و شیرین ملتی است که باهنر تصویر ، نقشی جاودانه شدند تا با مرور آنها حافظه تاریخی این سرزمین پر افتخار ، حقایق را به زیبایی ثبت کند مهمترین دستاورد سینمای ایران در بیش از یک قرن فعالیت ثبت حقایق و ناگفته های این سرزمین و هم صدا شدن با غم ها و شادی های جامعه بوده که تصویری کاملا رئال از واقعیت هایی است که شاید در دیگر عرصه ها کمتر روایت شده است . هنری فاخر که گاه منصفانه به نقد جامعه پرداخت و گاه روح امید را در دل جامعه زنده کرد و گاه به تحلیل دردهای مردم پرداخت . و فیلمسازی در سرزمینی که ملتش هنر را به خوبی می فهمند و در کی تاریخی و بی بدیل از هنر دارند کاری است دشوار و رسالتی سنگین ، به تصویر کشیدن هویت فرهنگی تمدنی چندهزار ساله نیازمند یک شناخت عمیق و همه جانبه در کنار مسئولیت پذیری بالای اجتماعی است و سینمای سرزنده و پویا ، جامعه سرزنده و پویا می سازد . ملت فرهیخته سینمایی فرهیخته می خواهد . پس سینماگران ما مسئولیتی حساس و سنگین بر دوش دارند . و سینمای ایران با سبک ویژه خود در فرم و محتوا همواره فرصت دیده شدن و حضور در مجامع بین المللی را داشته است و افتخار آفرینی در عرصه های بین المللی نشان دهنده سبک فاخر و قابل تحسین سینمای ایران در سطح بین الملل است. رشدی که بویژه در سال های اخیر سینماگران ما در عرصه های بین المللی داشته اند حاکی از یک جهش قابل توجه در صنعت سینمای ماست و همچنین تصویر هویت فرهنگی ملت ایران که جهان را به تحسین وا داشته است و پس از سالها بی مهری و رکود در سینمای ایران امروز بار دیگر شاهد استقبال و نگاه موشکافانه مردم به سینما و پررنگ شدن نقش آثار سینمایی در زندگی آحاد جامعه هستیم و این اتفاق بسیار مهم و قابل تاملی است و رسالت فعالان عرصه سینما در این برهه حساس اینست که از این فرصت تاریخی در مسیر کمک به تحول مثبت فرهنگی و اجتماعی همه جانبه جامعه و دمیدن روح نشاط ، امید و پویایی در ملتی استفاده کنند که امروز بیش از هر زمان دیگری به آن نیاز دارد.